vrijdag 4 november 2016

Begin van de winter

Hier in Beijing begint het kouder te worden. In de nacht is de temperatuur rond het vriespunt, overdag valt het sommige dagen nog mee en warmt het weer op tot tien graden (vandaag een uitzondering, 19 graden!). Maar dat de winter voor de deur staat is zeker. Omdat het kouder wordt en het winter wordt, zag ik de afgelopen dagen allemaal mensen vuurtjes aansteken op de stoep. Aangezien ik erg nieuwsgierig was en ik een jongen zag lopen die misschien wel eens Engels zou kunnen, vroeg ik hem waarom dit gebeurde.

De as blijft op de stoep liggen.
“Deze mensen verbranden kleren van papier zodat de mensen in het hiernamaals ook genoeg warme kleding hebben komend winter. Dit gebeurt in heel China.” Was zijn antwoord.

Mensen die de Chinese volksreligie belijden, geloven dat de voorouders in de hemel hun levende nageslacht kunnen helpen door bescherming tegen het kwaad, daarom is voorouderverering belangrijk voor veel Chinezen.


dinsdag 25 oktober 2016

Pakketje?

Er wordt flink gegooid met de pakketjes.
Waarschuwing!
Mocht iemand ooit van plan zijn een pakketje te versturen naar ons (of naar iemand ander in Beijing). Bekijk dan even goed hoe ze hier met de pakketjes omgaan. Mijn tip, goed verpakken!

Op de foto en het filmpje is te zien hoe de pakketjes gesorteerd worden. In Nederland hebben we daar sorteercentra voor. Hier komt een groter busje het brengen, wordt het op een bult op straat gegooid….. en sorteren maar!

dinsdag 18 oktober 2016

Twee weken verder

En zo zijn we alweer twee weken verder. Hier even wat hoogtepunten en gebeurtenissen van de afgelopen weken.
De eerste week van oktober was het hier vakantie. Het is in China de gewoonte om na de vakantie een aantal dagen weer in te halen. Dus zaterdag 8 en zondag 9 oktober moest ik werken. Zelf vind ik dit maar een rare gewoonte, waarom heb je dan vakantie? Plus dat een schoolweek van 7 dagen achter elkaar voor de kinderen ook wel erg veel is. Die kleintjes van drie en vier jaar waren aan het eind van de week erg moe. Erg zinvol is het dan ook niet naar mijn mening.

Maar Zondag 9 oktober heb ìk vrij gevraagd en zijn we naar de muur gegaan. Dit was echt de perfecte dag om te gaan! Het was super rustig doordat het een werkdag na de vakantie was. Martin heeft op dit moment stagiaires die ook mee gingen. En onze au pair ging ook mee.
Met z'n allen.
Met z’n zessen (natuurlijk inclusief ons zoontje) zijn we in de loop van de ochtend in de taxi gestapt. Na een rit van 1,5 uur waren we bij de plek om naar de muur te kunnen. Maar voordat we daadwerkelijk de muur op gingen, eerst even een lunch. Eenmaal boven hebben we super genoten van dit prachtige wereldwonder. We zijn vanaf de gondellift naar de kabelbaan gelopen, wat bij dit stuk muur inhoudt dat we 10 toren gepasseerd zijn. Erg mooi om te zien dat elk stukje muur er weer net anders uit ziet. En ook bij de torens is er verschil. Waar dit precies aan ligt, geen idee. Als we daar achter zijn dan horen jullie dat! Voor nu denken we dat het eraan ligt dat natuurlijk niet alles in 1x gebouwd is.
Wat is de muur toch gaaf!
Prachtig!


Het was een prachtige dag en we hebben allemaal erg genoten.




Stijl stukje beklimmen.
Soms heb je van die laatste moment gevalletjes. Woensdagmiddag (12e) had ik er bijvoorbeeld twee. 
Ik kwam om twee uur weer op school. Vertelt de andere buitenlandse leerkracht mij dat we donderdagmiddag een studiemiddag hebben op een andere kindergarten. Ik nog in de gedachte dat je zoiets wel van de voren hoort… “welke donderdag?” “Morgen.” Was het antwoord. Het bleek dus dat we met een deel van de buitenlandse leerkrachten van RYB bij elkaar kwamen om een van de leerkrachten te observeren. De studiemiddag was gezellig, leuk en leerzaam.
Het tweede gevalletje laatste moment die woensdag was tijdens mijn eerste Engelse les. Om halfdrie kwam ik goed voorbereid Yellow 2 binnen. Die middag moest ik Yellow 2, Yellow 3 en Blue lesgeven. Ik was druk bezig met de les toen om kwart voor drie een van de leerkrachten binnen komt die wel een beetje Engels kan. Ze komt naar me toe om te zeggen dat de les moet stoppen. De kinderen moeten namelijk om drie uur buiten staan. Na wat doorvragen bleek het zo te zijn dat alle Yellow en Blue klassen die middag naar buiten moesten. Er was iets met sport en spel. Oké leuk, mijn lessen gingen dan wel niet door. Maar ik vond het wel leuk om lekker mee naar buiten te gaan voor wat leuke spelletjes met de kids.
Eenmaal buiten moesten de kinderen per klas een stuk marcheren en in een bepaalde opstelling gaan staan. Dit duurde al met al ruim een half uur. Ik dacht, nu komen de spelletjes…. Maar nee! Iedereen ging weer naar binnen. Dit bleek het oefenen te zijn voor de opening van de sport en spel later deze week. Ach ja, iet met een taalbarrière.
Op mijn horloge kijkend dacht ik nog, de Engelse les aan Blue kan doorgaan. Dus ik ging vol goede moed weer naar binnen om mijn spullen te pakken en ik liep naar het lokaal van Blue. Helaas, geen kind te bekennen. Waar ze wel waren, geen idee. Al met al heb ik deze middag dus maar 15 minuten Engelse lesgegeven.


Entree Pizza festival 
Proost
Afgelopen zondag (16e) werd er in Beijing een Pizza festival georganiseerd. Er waren verschillende standjes met pizza’s en ander eten. Op het podium werden verschillende dingen georganiseerd, zoals pizzadeeg gooien. Dit was een wedstrijd, wie het hoogst het deeg kon gooien. Wel moest de pizza heel blijven en weer gevangen worden. Erg gaaf om te zien! De pizza’s waren erg lekker, er was lekker drinken en ik heb nog een Baozza geproefd.
Dit is een Baozi broodje en een pizza in één. Dat was verrassend lekker!



Dit was het voor nu. Tot de volgende keer!
Zàijiàn!

woensdag 5 oktober 2016

Op zoek naar een telefoonhouder voor op de scooter

Van de week stuurde ik een vriend van ons, die al een aantal jaar hier in Beijing woont, een berichtje met de vraag waar ik een telefoonhouder voor op mijn scooter kan kopen. Ik was al naar meerdere winkels geweest en niemand had het, of kon mij vertellen waar het te koop zou zijn. Of nou ja, meestal spreken ze niet goed genoeg Engels om het uit te kunnen leggen.
Op dat berichtje kreeg ik het antwoord: "Tuanjiehu market. It literally got everything. This is the location." Dus met de navigatie in m'n hand wandelde ik richting die locatie. Ongeveer twee kilometer van ons huis.
Het was even flink zoeken, want het was niet zomaar te zien. Ik was op zoek naar een mall of iets dergelijks. Wel zag ik een zaak waar ze scooters verkopen, daar liet ik de vriendelijke verkoper een plaatje zien van wat ik zocht. Hij wees naar een, sorry voor mijn taalgebruik, aftans gebouw. Daar moest ik naar binnen.... Met een beetje tegenzin liep ik die kant op. Maar al snel werd ik vrolijk van wat ik zag toen ik binnen kwam. Het eerst stalletje wat ik tegen kwam had van allerlei telefoon accessoires. Weer liet ik hetzelfde plaatje zien, en ja hoor! Voor minder dan €5,- kon ik daar een goede houder kopen... hèhè... eindelijk makkelijk navigeren als ik op m'n scooter zit.

Maar de hal waar ik naar binnen gelopen was, was echt enorm. Dus ik liep nog maar even verder, wat ik om de bocht zag kon ik bijna niet geloven. Een complete markt! Alleen dan indoor.... en ja, nu snapte ik de zin "It literally got everything." Allerlei kraampjes met van alles en nog wat! Ik heb een klein stukje voor jullie gefilmd.


Nadat ik een rondje gelopen had, ging ik er bij een andere uitgang uit. Daar stond nog zo'n hal, weer behoorlijk aftans.... maar goed, ik was wel nieuwsgierig wat ik daar tegen ging komen.
Dit was weer een indoor markt, maar dan voor dieren. Voornamelijk vissen... Zie de foto's, die zeggen genoeg volgens mij.




















 Ik heb mijn ogen uitgekeken hier.



maandag 3 oktober 2016

Slapen


Sapjesbar
In China, de gebieden waar ik geweest ben, en dus ook in Beijing is het heel normaal om overal te "chillen" en te slapen. In de middagpauze slapen ook veel mensen. Maar deze mensen zoeken dan niet hun bed op. Nee het slapen wordt overal en nergens gedaan. Het is dan ook heel normaal dat een werknemer van een sapjesbar op de kruk zit te slapen en de pakketbezorgers in hun driewieler liggen. Eigenlijk wordt er niet alleen in de middagpauze geslapen. Iedereen slaapt overal en nergens, op welk tijdstip dan ook. De Ikea is daar een goed voorbeeld van. Als je via Google "Ikea Beijing" invoert, en dan naar afbeeldingen gaat. Zie je genoeg voorbeelden... En ja, zo gaat het echt hier in de Ikea!!


dinsdag 27 september 2016

De kleuterschool

vijf dagen in de week werk ik op een kleuterschool hier in Beijing. Hier Kindergarten genoemd. De school bestaat uit 9 klassen waarvan er 3 internationaal genoemd worden. Het komt erop neer dat die klassen een dagdeel per dag een Engelstalige leerkracht hebben. In de ochtend heb ik dan ook een van die drie klassen, de jongste kinderen van 3 en 4 jaar. In de middag verzorg ik voor de Chinese klassen de Engelse lessen. Die klassen hebben elke week twee keer een half uurtje Engels.

Een ochtendje in mijn klas gaat zo:
Corner time is ook af en toe bouwen
De kinderen komen rond acht uur op school en krijgen dan ontbijt, dit ontbijt bestaat uit een warme maaltijd. Als ze klaar zijn met eten, wat tegen half negen is, is het corner time. De kinderen mogen dan een mandje uit de kast pakken met speelgoed en aan een tafeltje daarmee spelen. Tegen half negen kom ik ook de klas in en begeleid ik de corner time. Ondertussen kunnen dan de ander drie leerkrachten (JA ECHT DRIE!) de kinderen begeleiden die nog moeten eten ed. Om kwart voor negen is het dat tijd om te plassen en om een mok water te drinken. Het is hier de gewoonte om het water warm te drinken, iets waar ik nog niet echt aan kan wennen. rond negen uur gaan we naar buiten, tenminste..... als het niet geregend heeft, de leerkrachten daar zin in hebben, er niet te veel smog is, de wind niet te hard is... enz, enz.... het komt er dus vaak op neer dat we binnen blijven en een spel spelen.
Buiten spelen
Ik probeer er altijd vlot achter te komen of we naar buiten gaan, dit zodat ik dan vroeg in de multifunctionele ruimte ben (een zaaltje). Anders is die alweer bezet.
Een spel binnen, het had geregend
Op maandag gaan we (behalve met regen) altijd naar buiten om de vlag te hijsen. Daarbij hoort een volwaardige ceremonie inclusief het zingen van het volkslied. Tegen tien uur gaan we weer naar binnen en is het tijd om te plassen, een mok melk te drinken en een mok water te drinken. Een kwartier later begin ik met de Engelse les die een half uur duurt. Hierbij volg ik een mooie methode, Early English. Na de Engelse les gaan we tien minuten dansen. Verschillende dansen op Engelstalige muziek, je moet hier denken aan liedjes van Just Dance Kids.
Dansen!
En na het dansen wordt er weer een mok water gedronken. Na het drinken lees ik nog een boekje voor, in het Engels natuurlijk. Daarna is het plassen en handen wassen om vervolgens te gaan lunchen.
De lunch

Om half twaalf zit de ochtend erop voor mij en spring ik op m'n scooter naar huis. Zoals ik de vorige keer al vertelde, heb ik 2,5 uur pauze tussen de middag. Om half twee stap ik weer op de scooter naar het werk toe.

Als ik om twee uur weer op school aankom dan ga ik lessen voorbereiden voor de komende dagen. Sommige middagen heb ik drie lessen van een half uur. Maar ik heb ook middagen dat ik maar twee lessen van 20 minuten heb.
(De allerjongsten hebben 2x 20 minuten Engels). Mijn werktijden staan wel vast, dus ik moet wel de gehele middag op school blijven. Om half vijf stap ik weer op de scooter richting huis.

Nog even terugkomen op die DRIE leerkrachten die ook in mijn klas zijn. Elke klas heeft drie Chinese leerkrachten. 1) De leidinggevende leerkracht, diegene die de lessen geeft en de verantwoordelijkheid over de klas heeft. 2) Een soort onderwijsassistente, zij assisteert dus eigenlijk bij alle lessen en activiteiten. 3) Een "schoonmaakster", dit is de persoon die alles in de klas schoonhoudt. Maar dit is ook diegene die het eten opschept en weer opruimt enz. In de internationale klassen is er dan dus ook nog een leerkracht die één dagdeel per dag de lessen in het Engels geeft.
In Nederland kunnen we alleen maar dromen van zoveel handen in de klas. Persoonlijk vind ik de verhouding 1 op 5 wel wat overdreven.

Tot de volgende keer!


vrijdag 23 september 2016

Dag Nederland, Nǐ hǎo China.

22 september 2015
Afgelopen tijd is er veel veranderd in mijn leven. September 2015 hebben mijn, toen vriend, en ik een zoontje gekregen. In februari 2016 zijn we getrouwd en mag ik dus de liefde van mijn leven mijn man noemen. Niet veel later zijn wij als gezin bij mijn ouders ingetrokken. Dit omdat ons China avontuur zou gaan beginnen en we ons huis gingen verhuren. Mijn man vertrok al snel naar China voor zijn nieuwe werk. In het begin was het nog wat gedoe met het visum, dus moest hij naar een maand weer terug naar Nederland. Stiekem vond ik dat natuurlijk helemaal niet erg.
Een paar weken later vertrokken we met z'n drieën naar China. Eerst verbleven we in Beijing, maar al snel vertrokken we naar Longxian om daar ons leven te gaan beginnen. Nou...... dat viel even zwaar tegen. Al snel kwamen we erachter dat we niet gelukkig gingen worden in een plaatsje als Longxian. En ik kwam er ook al snel achter dat het geen plek is waar ik mijn zoon op wil laten groeien. Al pratend kwamen we tot de oplossing dat we een huis in Beijing wilden gaan huren zodat we daar konden gaan wonen. Martin (Oh ja, even voorstellen... Martin is mijn man) zou dan gaan reizen voor zijn werk en proberen regelmatig bij ons in Beijing te zijn. Maar zo gezegd, was niet zo gedaan. Er moest daarvoor heel wat geregeld worden... dus, ik ging eerst weer terug naar Nederland.
In de zomervakantie (mams, paps en broerlief zitten in het onderwijs) zijn we op vakantie gegaan naar China. Ik ben samen met mijn ouders en broer Beijing gaan verkennen als een echte toerist. Ook zijn we naar Xian geweest om daar van alles te bekijken. Na drie weken vakantie was het weer tijd om naar Nederland te gaan. Maar ondertussen was ik wel op zoek gegaan naar werk in Beijing en... dat was gevonden! Ook had ik inmiddels een aupair (uit Nederland) gevonden zodat onze zoon niks te kort komt als ik aan het werk ben.
24 augustus was dan de grote dag daar dat mijn zoon en ik echt naar Beijing gingen. Even wat tranen bij het afscheid nemen van mijn ouders, maar vooral was ik erg enthousiast dat het nu dan toch echt ging beginnen!
Eenmaal in Beijing gingen Martin en ik al snel op huizenjacht. We hebben een fijn appartement kunnen vinden in een goed gebied in Beijing. Voor de mensen die Beijing een klein beetje kennen, aan de westkant van Chaoyang park. Een aantal dagen later kwam de aupair ook aan in Beijing. Ons leven in Beijing kon beginnen!

Inmiddels zijn we een maand verder en ben ik al twee weken aan het werk op een kleuterschool in Beijing. We hebben een kleine elektrische scooter gekocht waarmee ik binnen een half uur op mijn werk ben.
Maar hoe dat allemaal gaat vertel ik in een volgend blog.

Zàijiàn!