dinsdag 27 september 2016

De kleuterschool

vijf dagen in de week werk ik op een kleuterschool hier in Beijing. Hier Kindergarten genoemd. De school bestaat uit 9 klassen waarvan er 3 internationaal genoemd worden. Het komt erop neer dat die klassen een dagdeel per dag een Engelstalige leerkracht hebben. In de ochtend heb ik dan ook een van die drie klassen, de jongste kinderen van 3 en 4 jaar. In de middag verzorg ik voor de Chinese klassen de Engelse lessen. Die klassen hebben elke week twee keer een half uurtje Engels.

Een ochtendje in mijn klas gaat zo:
Corner time is ook af en toe bouwen
De kinderen komen rond acht uur op school en krijgen dan ontbijt, dit ontbijt bestaat uit een warme maaltijd. Als ze klaar zijn met eten, wat tegen half negen is, is het corner time. De kinderen mogen dan een mandje uit de kast pakken met speelgoed en aan een tafeltje daarmee spelen. Tegen half negen kom ik ook de klas in en begeleid ik de corner time. Ondertussen kunnen dan de ander drie leerkrachten (JA ECHT DRIE!) de kinderen begeleiden die nog moeten eten ed. Om kwart voor negen is het dat tijd om te plassen en om een mok water te drinken. Het is hier de gewoonte om het water warm te drinken, iets waar ik nog niet echt aan kan wennen. rond negen uur gaan we naar buiten, tenminste..... als het niet geregend heeft, de leerkrachten daar zin in hebben, er niet te veel smog is, de wind niet te hard is... enz, enz.... het komt er dus vaak op neer dat we binnen blijven en een spel spelen.
Buiten spelen
Ik probeer er altijd vlot achter te komen of we naar buiten gaan, dit zodat ik dan vroeg in de multifunctionele ruimte ben (een zaaltje). Anders is die alweer bezet.
Een spel binnen, het had geregend
Op maandag gaan we (behalve met regen) altijd naar buiten om de vlag te hijsen. Daarbij hoort een volwaardige ceremonie inclusief het zingen van het volkslied. Tegen tien uur gaan we weer naar binnen en is het tijd om te plassen, een mok melk te drinken en een mok water te drinken. Een kwartier later begin ik met de Engelse les die een half uur duurt. Hierbij volg ik een mooie methode, Early English. Na de Engelse les gaan we tien minuten dansen. Verschillende dansen op Engelstalige muziek, je moet hier denken aan liedjes van Just Dance Kids.
Dansen!
En na het dansen wordt er weer een mok water gedronken. Na het drinken lees ik nog een boekje voor, in het Engels natuurlijk. Daarna is het plassen en handen wassen om vervolgens te gaan lunchen.
De lunch

Om half twaalf zit de ochtend erop voor mij en spring ik op m'n scooter naar huis. Zoals ik de vorige keer al vertelde, heb ik 2,5 uur pauze tussen de middag. Om half twee stap ik weer op de scooter naar het werk toe.

Als ik om twee uur weer op school aankom dan ga ik lessen voorbereiden voor de komende dagen. Sommige middagen heb ik drie lessen van een half uur. Maar ik heb ook middagen dat ik maar twee lessen van 20 minuten heb.
(De allerjongsten hebben 2x 20 minuten Engels). Mijn werktijden staan wel vast, dus ik moet wel de gehele middag op school blijven. Om half vijf stap ik weer op de scooter richting huis.

Nog even terugkomen op die DRIE leerkrachten die ook in mijn klas zijn. Elke klas heeft drie Chinese leerkrachten. 1) De leidinggevende leerkracht, diegene die de lessen geeft en de verantwoordelijkheid over de klas heeft. 2) Een soort onderwijsassistente, zij assisteert dus eigenlijk bij alle lessen en activiteiten. 3) Een "schoonmaakster", dit is de persoon die alles in de klas schoonhoudt. Maar dit is ook diegene die het eten opschept en weer opruimt enz. In de internationale klassen is er dan dus ook nog een leerkracht die één dagdeel per dag de lessen in het Engels geeft.
In Nederland kunnen we alleen maar dromen van zoveel handen in de klas. Persoonlijk vind ik de verhouding 1 op 5 wel wat overdreven.

Tot de volgende keer!


vrijdag 23 september 2016

Dag Nederland, Nǐ hǎo China.

22 september 2015
Afgelopen tijd is er veel veranderd in mijn leven. September 2015 hebben mijn, toen vriend, en ik een zoontje gekregen. In februari 2016 zijn we getrouwd en mag ik dus de liefde van mijn leven mijn man noemen. Niet veel later zijn wij als gezin bij mijn ouders ingetrokken. Dit omdat ons China avontuur zou gaan beginnen en we ons huis gingen verhuren. Mijn man vertrok al snel naar China voor zijn nieuwe werk. In het begin was het nog wat gedoe met het visum, dus moest hij naar een maand weer terug naar Nederland. Stiekem vond ik dat natuurlijk helemaal niet erg.
Een paar weken later vertrokken we met z'n drieën naar China. Eerst verbleven we in Beijing, maar al snel vertrokken we naar Longxian om daar ons leven te gaan beginnen. Nou...... dat viel even zwaar tegen. Al snel kwamen we erachter dat we niet gelukkig gingen worden in een plaatsje als Longxian. En ik kwam er ook al snel achter dat het geen plek is waar ik mijn zoon op wil laten groeien. Al pratend kwamen we tot de oplossing dat we een huis in Beijing wilden gaan huren zodat we daar konden gaan wonen. Martin (Oh ja, even voorstellen... Martin is mijn man) zou dan gaan reizen voor zijn werk en proberen regelmatig bij ons in Beijing te zijn. Maar zo gezegd, was niet zo gedaan. Er moest daarvoor heel wat geregeld worden... dus, ik ging eerst weer terug naar Nederland.
In de zomervakantie (mams, paps en broerlief zitten in het onderwijs) zijn we op vakantie gegaan naar China. Ik ben samen met mijn ouders en broer Beijing gaan verkennen als een echte toerist. Ook zijn we naar Xian geweest om daar van alles te bekijken. Na drie weken vakantie was het weer tijd om naar Nederland te gaan. Maar ondertussen was ik wel op zoek gegaan naar werk in Beijing en... dat was gevonden! Ook had ik inmiddels een aupair (uit Nederland) gevonden zodat onze zoon niks te kort komt als ik aan het werk ben.
24 augustus was dan de grote dag daar dat mijn zoon en ik echt naar Beijing gingen. Even wat tranen bij het afscheid nemen van mijn ouders, maar vooral was ik erg enthousiast dat het nu dan toch echt ging beginnen!
Eenmaal in Beijing gingen Martin en ik al snel op huizenjacht. We hebben een fijn appartement kunnen vinden in een goed gebied in Beijing. Voor de mensen die Beijing een klein beetje kennen, aan de westkant van Chaoyang park. Een aantal dagen later kwam de aupair ook aan in Beijing. Ons leven in Beijing kon beginnen!

Inmiddels zijn we een maand verder en ben ik al twee weken aan het werk op een kleuterschool in Beijing. We hebben een kleine elektrische scooter gekocht waarmee ik binnen een half uur op mijn werk ben.
Maar hoe dat allemaal gaat vertel ik in een volgend blog.

Zàijiàn!