Dag Nederland, Nǐ hǎo China.

22 september 2015

Afgelopen tijd is er veel veranderd in mijn leven. September 2015 hebben mijn, toen vriend, en ik een zoontje gekregen. In februari 2016 zijn we getrouwd en mag ik dus de liefde van mijn leven mijn man noemen. Niet veel later zijn wij als gezin bij mijn ouders ingetrokken. Dit omdat ons China avontuur zou gaan beginnen en we ons huis gingen verhuren. Mijn man vertrok al snel naar China voor zijn nieuwe werk. In het begin was het nog wat gedoe met het visum, dus moest hij naar een maand weer terug naar Nederland. Stiekem vond ik dat natuurlijk helemaal niet erg.
Een paar weken later vertrokken we met z'n drieën naar China. Eerst verbleven we in Beijing, maar al snel vertrokken we naar Longxian om daar ons leven te gaan beginnen. Nou...... dat viel even zwaar tegen. Al snel kwamen we erachter dat we niet gelukkig gingen worden in een plaatsje als Longxian. En ik kwam er ook al snel achter dat het geen plek is waar ik mijn zoon op wil laten groeien. Al pratend kwamen we tot de oplossing dat we een huis in Beijing wilden gaan huren zodat we daar konden gaan wonen. Martin (Oh ja, even voorstellen... Martin is mijn man) zou dan gaan reizen voor zijn werk en proberen regelmatig bij ons in Beijing te zijn. Maar zo gezegd, was niet zo gedaan. Er moest daarvoor heel wat geregeld worden... dus, ik ging eerst weer terug naar Nederland.
In de zomervakantie (mams, paps en broerlief zitten in het onderwijs) zijn we op vakantie gegaan naar China. Ik ben samen met mijn ouders en broer Beijing gaan verkennen als een echte toerist. Ook zijn we naar Xian geweest om daar van alles te bekijken. Na drie weken vakantie was het weer tijd om naar Nederland te gaan. Maar ondertussen was ik wel op zoek gegaan naar werk in Beijing en... dat was gevonden! Ook had ik inmiddels een aupair (uit Nederland) gevonden zodat onze zoon niks te kort komt als ik aan het werk ben.
24 augustus was dan de grote dag daar dat mijn zoon en ik echt naar Beijing gingen. Even wat tranen bij het afscheid nemen van mijn ouders, maar vooral was ik erg enthousiast dat het nu dan toch echt ging beginnen!
Eenmaal in Beijing gingen Martin en ik al snel op huizenjacht. We hebben een fijn appartement kunnen vinden in een goed gebied in Beijing. Voor de mensen die Beijing een klein beetje kennen, aan de westkant van Chaoyang park. Een aantal dagen later kwam de aupair ook aan in Beijing. Ons leven in Beijing kon beginnen!

Inmiddels zijn we een maand verder en ben ik al twee weken aan het werk op een kleuterschool in Beijing. We hebben een kleine elektrische scooter gekocht waarmee ik binnen een half uur op mijn werk ben.
Maar hoe dat allemaal gaat vertel ik in een volgend blog.

Zàijiàn!